Ayrılma kaygısı bozukluğu yaşayan bireyler bağ kurduğu kişilerden kısa süreli dahi olsa ayrı kaldıkları zaman gelişimsel düzeylerinin üstünde yoğun endişe ve korku duyan bireylerdir.
Bu durum çocuklarda yaygın olarak görülmekle birlikte yetişkinlerde de görülebilir. Ayrılma kaygısı yaşayan kişiler başta aile üyeleri olmak üzere hayatlarındaki önem verdikleri kişilere bir şey olmasından yoğun korku duyarlar. Bu kişilerin kendilerinin kaybolacağına ve ölebileceklerine dair inandıkları düşünceleri vardır.
Ayrılma kaygı bozukluğu genellikle kişinin bir yakınını kaybetmesi, ev, okul değişikliği, okula yeni başlama ya da sahip olduğu hayvanın ölümü ile başlamaktadır
Bu bireyler evde, okulda, işyerinde ya da farklı ortamlarda bağ kurdukları kişilerden ayrı olmaktan ve yalnız kalmaktan korkarlar.
Ayrılma kaygısı bozukluğunu yoğun yaşayan bazı bireyler bazen okula, işe gitmeyi reddederler. Aşırı endişe ve korku duyan bu kişiler bazen fizyolojik (mide bulantısı, kusma, baş dönmesi karın ağrısı…) gibi belirtiler gösterebilirler.
Ayrılma kaygısı bozukluğuna sahip kişiler iş, okul, toplumsal, özel hayat gibi aktif olması gereken alanlarda işlevsellik önemli ölçüde etkilenir. Kişinin günlük hayatının büyük bir bölümünün olumsuz etkilenmesiyle birlikte bu kişiler pasif bir yaşam sürmek durumunda kalırlar. Özellikle küçük yaştaki çocuklarda sık görülen ayrılma kaygısı bozukluğu ilerleyen yaşlarda kendiliğinden kaybolabilir.
ÇÖZÜM ÖNERİLERİ
Çocuklarda özellikle ebeveynlerden uzak kaldıkları anlar için onları temsil eden simgesel bir oyuncakla çocuğa varlıklarını hissettirip aslında yalnız olmadıklarını belirtmek.
Yetişkinlerde yalnız olduklarında karşı tarafla birlikte belirledikleri günün belirli saatlerinde telefon görüşmesi yapılıp rahatlatılabilir.
Ayrılma kaygısı olan çocuklara ebeveyn tarafından çocuğun tek basına üstesinden gelebileceği görevler verilebilir, çocuğun tak başına faaliyette bulunması teşvik edilmeli. Tüm bunlar çocuğun kendine özgüvenini ve cesaretini arttıran bireyselleşmesini kolaylaştıran etmenlerdir.
Kişinin yalnız kaldığı endişe ve korku duyduğu anlarda nefes egzersizi yapılarak rahatlama sağlanabilir.
Ayrılma kaygısı bozukluğu yaşayan yetişkin bireyler kendilerinin rahatsız eden düşüncenin farkına varıp bu düşünceyi sorgulamaları ve rahatsız eden düşünceyi çözümlemeleri kendilerinde büyük rahatlama sağlayacaktır.
Atılım Psikoloji
Stajyer Psikolog Tuğba Yağcı